دیشب توفیقی دست داد با خانواده مشرف شدیم حرم سید الکریم حضرت "شاه عبدالعظیم". به طور اتفاقی متوجه شدم که قبر ستارخان از قهرمانان مشروطه در صحن توتی حرم (مابین حرم و بازار جدید) است. به خاطر مطالعاتی که قبلا را جع به تاریخ مشروطه داشتم حس خوبی نسبت به ستارخان و باقر خان نداشتم چون در کتابهای تاریخی راجع به مشروطیت آنها را کسانی معرفی کرده بودند که به جای عدالتخانه اسلامی به دنبال مشروطیت انگلیسی بودند و همین رویکرد را باعث شکست مشروطه و به هدر رفتن خونها و زحمتهای حاصله می دانستم . اما چون این روزها سالروز امضای مشروطیت بود پیش خودم گفتم بد نیست سری به مزار ایشان بزنم. وقتی در بالای سنگ قبر قسمتی از وصیت نامه ایشان را دیدم بدنم لرزید که چطور روشنفکرهایی وطنی! تاریخ را به نفع اغراض سکولاریستی خود تحریف می کنند:
"این بنده عاصی ستار برای اجرای احکام شریعت غرائ احمدی، مطابق احکام صادره علمای اعلام ، از جان و مال و اولاد و هستی خود ، صرف نظر کرده تا دولت جابره تبدیل به دولت عادله و قوانین حضرت سیدالمرسلین رویه و مسلک اهل اسلام شود " ستار
مشروطه با حرکت علمای شیعه علیه دستگاه فاسده قاجاری و با شعار تاسیس عدالتخانه شروع شد که اگر نبود حمایت و جلوداری آنها هیچگاه مورد حمایت مردم قرار نمی گرفت و به پیروزی نمی رسید اما استعمار خارجی و استبداد داخلی با اختلاف افکنی بین آنها سوار بر ماجرا شد . ابتدا شیخ فضل الله نوری در سکوت و تایید علمای مشروطه خواه تهران و نجف اعدام شد و بعد از آن نیز خود همین علما یک به یک ترور شدند. ثمره مشروطه نه تنها اعدام و ترور علمای بزرگی مثل شیخ فضل الله و نایینی و خراسانی شد بلکه زمینه ساز به روی کار آمدن قزاق مستبد و بی سوادی مثل رضا خان میر پنج بود. تاریخ درس عبرت است...
