این روزها در صحبت با دوستان به این نکته بر می خورم که دوستان بیشتر از اینکه کاندیدای مورد نظر خود را بر اساس تاملات جدی و مشخص، تعیین و ارزیابی کنند بر اساس شبکه روابط شخصی خود بر می گزینند. دیروز در یک کارگاه دوستانه در این باب پیشنهاداتی دادم که خوشحال میشوم از نظرات دیگر دوستان در این باب استفاده کنم:
به نظرم برای اینکه صلاحیت یک کاندیدا را بررسی کنیم باید او را در سه سطح ارزیابی کنیم:
الف- سطح تاریخی تمدنی:
آیا شخصیت مورد نظر نگاهی تاریخی و تمدنی به انقلاب اسلامی دارند؟ نگاه شخص مزبور نسبت به سه مقوله 1- ایران و سنت و فرهنگ آن، 2- اسلام و فرهنگ اسلامی و 3- تمدن وفرهنگ غربی و نیز ارتباطات میان این سه چگونه است؟
آیا به فرهنگ ،تاریخ و عقلانیت سنتی ایرانی به عنوان یک ذخیره فرهنگی برای عمل امروز اعتقاد دارد یا فرهنگ و سنت ایرانی را یکپارچه سیاه و استبدادزده و فاقد عقلانیت می پندارد...
آیا به اسلام به عنوان یک دین شامل ابعاد فردی و اجتماعی و سیاسی و فرهنگ و اقتصادی و... ایمان دارد و یا آن را محدود به سبک زندگی فردی و خصوصی می داند؟
آیا غرب را به عنوان یک کلیت تاریخی و تمدنی و فرهنگی می شناسد یا قائل به تفکیک شئون مختلف آن از جمله فرهنگ و اخلاقیات و تکنولوژی و سیاست است؟
--------
ب)سطح سیاستگذاری:
نگاه شخص نسبت به چهار مقوله کلان فرهنگ، اقتصاد، سیاست و اجتماع چیست؟ از هر کدام از اینها چه فهمی دارد و روابط میان آنها مانند فرهنگ اقتصادی و فرهنگ سیاسی و... را چگونه می بیند؟ کدام را زیر بنا می داند؟ عدالت را در هر کدام از این حوزه ها چگونه می فهمد و ...؟
آیا همه این مقولات کلان را در یک نظام وابسته به هم درک می کند و می تواند تاثیرات هر کدام بر دیگری را در سیاستگزاری های کلان مد نظر قرار دهد؟
-------
ج)سطح اجرایی:
در سطح مدیریت اجرایی چگونه است؟ آیا پرکار، خلاق و قانونگراست؟ با نیروهای زیر دست خود چگونه رفتار می کند؟ آیا قابلیت تعامل با دیگر نیروهای نظام را داراست؟ و...
هر کدام از این سه سطح را می توان شاخص سازی کرد و بر اساس شاخص های خردتر کاندیدای مزبور را دقیق تر ارزیابی کرد. در روزهای آینده سعی خواهم کرد از منظر خودم شاخص های دقیق تری ذیل این سه سطح تعریف کنم.
↧
بیانیه تک نفره شماره دو: به کی رای بدیم؟
↧